දීපිකා ගයා ඇති බොහෝ ගී මගේ සින්දු හිත බෙහෙවින් ප්‍රිය කරයි ..
මෙම ගීතයද ඒ අතර විශේෂයක් දරයි .
.ගීතය තව දුරටත් කනින් අසා රස විඳින කලාවක්ම නොවේ ..
ශබ්ද /රුප කලාවක ගායකයාද performer කෙනෙක් වීම අත්‍යවශ්‍ය වෙයි
දීපිකා ඒ අතින්ද අප අතර මුලින්ම සිටී ..
ඇය ගයන්නේ හදවතින් බව අපට දැනේ
එය කෙතරම්ද යත්
දීපිකාගේ ගීයක් ඇගේ හඬින් ඇසීමටද වඩා ඇය ගයනු දැකීම වඩාත් හැගීම් මවයි
දීපිකාට ඇත්තේ හඩක් නොව හදවතේ හැගීම් පිටකර හරින අපුර්ව හැකියාවකි
සංගීතය යනු සැබවින්ම මෙය නොවේද
සංගීතය පමණක් නොව පොදුවේ කලාවම සරළව එයයි
කලාවට රූප ,අකුරු ,වර්ණ ,රිද්ම ,අභිනව පවතින්නේ කියා ගැනීමටය
කියා ගැනීමට ඇත්තේ හදවතයි ..හදවත හා බැඳුනු සමාජය හා ලෝකයයි
ගීතයක් යනු හඩම නොවේ
කරුණාදාස සපුතන්ත්‍රී වීයා ඇති මෙම පද කෙතරම් සරළ හා ගැඹුරුද
මෙම පද වලට ලිංග බේදයක් , දේශපාලනයක් ,කාලයක් දේශයක් තිබේද ?
මට හිතෙන්නේ සපුතන්ත්‍රී ගේ මෙම පද වියමන් ඒවා අභිභවා සිටින බවයි
මෙම ගීතයේ සංගීත අධ්‍යක්ෂණය රෝහණ වීරසිංහය
අපේ සංගීතයේ රෝහණගේ අපුර්වත්වය මේ ගීතය තුළද තිබේ
ප්‍රේමයද හුදු රගපෑමක් වන ලෝකයක
ප්‍රේමය වෙනුවෙන් අවංක වූ ඒ වෙනුවෙන් විරහ වේදනා විදින
නළු නිළියන් නොවන මිනිසුන්ද ගැහැණුන්ද තවම මේ ලොව සිටී
මේ ලෝකය තව දුරටත් මනුෂ්‍ය ලෝකයක් වන්නේ ඒ නිසාය
කෙනෙක්ගේ හදවතේ නැගුන සැබෑ ප්‍රේමය සදාකාලිකව පවතී
ව්‍යාජ වූ වටපිටාව එය වෙනස් නොකරයි
